Promienie słoneczne oświetlają jego nieruchomą, kamienną twarz. Wokół panuje niezmącona cisza oraz wszechobecny chłód. Oblicze przeznaczenia pozwala mi wchłonąć straszliwy sens tego pustego momentu. Słowa zastygłe na jego wargach.

Wiem, że to głupie pisząc do Ciebie ale. Pomyślałam że napisanie do Ciebie będzie czymś co sprawi że wszyscy poczujemy się lepiej. Po prostu, czasami czuję że nie dam rady. Pewnie śmiejesz się ze mnie. Gdy się uśmiechałeś to cały ból odchodził. Pamiętasz nasz czwarty rok w szkole? To wywołało u mnie śmiech.

Wir Kinder vom Bahnhof Zoo prolog. Siódmego kwietnia 1972 roku pierwszy raz poszedłem na Dworzec Zoo. Siódmego kwietnia 1972 roku po raz pierwszy obciągnąłem jakiemuś pedałowi. Siódmego kwietnia 1972 roku po raz pierwszy poczułem do siebie obrzydzenie. Chodź tu, zaraz coś na to poradzimy.

Haris Hairs Whitlock - przedstawił się, po czym ukłonił. Otworzył z impetem drzwi, po czym skierował się w stronę bramy. Nie miał pojęcia gdzie się uda, ponieważ zupełnie nie znał tego miasta, nie znał kogokolwiek, kto raczyłby uświadomić go, gdzie miał się kierować, aby dotrzeć do swojego domu. Łatwiej dostać się tu autobusem niż wrócić na nogach, kiedy nie miało się zbyt dobrej orientacji w terenie, a w mieście mieszkało się od wczoraj. Haris odsunął się, .