اینطور گویند که هر چیز اول و آخری . اما بدان من شاید قبل از تو بودم اما بعد از تو هرگز. و من اکنون عطش اقیانوسی دارم . آن زمان که من با باران دو چشمم. تمام گیاهان باغ خیالت را. چه کوچک و چه بزرگ. با همه تشنگی که خود داشتم تشنگی میبریدم. باران کلامت آنچنان بر من نرم بارید. که من و همه خاک دستی. فواره وار بسویت رو به آسمان بگشادیم. و رحمتت را شکر گفتیم. و زان پس خورشیدی بر لبانم نشست.

و آنگاه که بارانی ام تنها خدای را فریاد می زنم. ᓗالا یاریم ڪט تا عطر معرᓅتت را בریابم. به تو من خیره می گردم. به این افسون بی همتا . کمک کن واژه ها را بر زبان آرم.