Znów mnie nie było - Paryź. Środa, 25 lutego 2015. Dziś nie jest dobry dzień, ale nie i tym będzie. Nie będę nikogo oszukiwać, że to wielki powrót bloga. Moje lekkie nerwice natręctw mówią mi, że powinnam tutaj pisać REGULARNIE. A moja praca nad sobą mówi mi, że to nie żaden obowiązek i mogę pisać kiedy chcę. Jakby dookoła nie było wystarczająco przymusu, jeszcze się zmuszać do czegoś ponad to, co konieczne. Pisałam o tym, jak wysłałam rodzicom CV po polsku do przejrzenia? .

Tak jak pisałam w zeszłorocznym, styczniowym wpisie. Mimo, iż nie wiem, czy będę je.

Groźby karalne czyli na czym stoimy. No dobra, nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Kwiecień dobrze rokował, bo wydawało się, że wszystko zmierza do optymistycznego finału. Chłopaki z energią i genialnymi pomysłami pracowali od świtu do nocy nad moimi ścianami i podłogami. I wydawało się, że momenty zwątpienia mam za sobą, gdy nagle moja ekipa zniknęła. Zniknęła tylko na cztery dni. Dla mnie był to równo miesiąc. Czego jak czego ale kilku rzeczy mnie nasz remont nauczył.

This blog is not updated much anymore. Where my photos really are. Alternatively, I am also on Twitter. Where I try to make sense of the EU politics and post almost no photography.

Tagliatelle z wędzonym łososiem w sosie z gorgonzoli. Faktem jest, że żadne sery, również pleśniowe, nie przyczyniają się do pięknej i szczupłej sylwetki. Są bardzo kaloryczne i ciężkostrawne, ale jedzone raz na jakiś czas nam nie zaszkodzą, a dodatkowo wpłyną pozytywnie na nasze zdrowie. Do dzisiejszego dania użyłam sera gorgonzoli, czyli miękkiego, dojrzewającego sera włoskiego. Ma bogaty, łagodny smak, kremową kons.