III Rozdział IX - Pożegnanie. Niedziela wieczór, weekend odbiegał końca, a ja leżałam pośród pomiętej i pozwijanej pościeli. Cichy szum wody dobiegał z sąsiedniego pomieszczenia. Wstałam z westchnieniem i narzuciłam krótki szlafrok. Te dwa dni minęły błyskawicznie. Cały czas miałam wrażenie, że kilkanaście minut temu Itachi wchodzi do pokoju hotelowego, a ja z podenerwowaniem czekam na jego słowa. Po kilku chwilach przelałam napój do filiżanek. Czemu się tak krzywisz? Pewnie tam ci.

I, temee, uważaj! Uzumaki był bardziej irytujący niż zazwyczaj. Ten kretyn też by jeszcze spał, gdybym nie pofatygował się do jego mieszkania, siadając na parapecie nad jego łóżkiem i ochlapując go zimną rosą na nim zebraną. Bez treningu miałem wrażenie, że energia związana z moimi nowymi oczami rozsadzi mnie od środka.

Za kilkanaście minut powitamy Nowy Rok! Z tej okazji, pragnę Wam wszystkim życzyć wspaniałego, udanego, szczęśliwego i pełnego sukcesów przyszłego roku. Życzę Wam szczęścia, zdrowia, wytrwałości w dążeniu do wyznaczonych celów, mnóstwa weny no i spełnienia najgłębszych pragnień. Niech ten nadchodzący 2017 rok będzie dla tym najlepszym! Rozdział ukaże się w przyszłym roku, jest mi przykro z tego powodu, gdyż się po prostu nie wyrobiłam. Przepraszaaaam! Do zobaczenia, bawcie się dzisiaj do białego rana! .

A little party never killed nobody. Mia stała w łazience, spoglądając w lustro i pogrążając się w rozpaczy. Nie mogła opanować łez, więc pozwoliła im swobodnie spadać po jej policzkach. Jeszcze nigdy nie była tak nieszczęśliwa jak w tamtym momencie. Odbicie, które widziała w lustrze doprowadzało ją do szału. Zniszczyła wszystko na czym tylko kiedykolwiek jej zależało. Jak mogła być taką suką przez ten cały czas? Hej, masz ochotę na drinka? She makes me a killer.