Po tytule posta większość osób się domyśla, co chcę wam przekazać. Wstyd mi, że tak się stało i przykro mi, że minęło tyle czasu. Mam nadzieję, że niedługo uda mi się napisać jakiś pożegnalny imagin i zakończę działalność tutaj. JESZCZE RAZ WSZYSTKICH PRZEPRASZAM, ALE SŁOWAMI NIE JESTEM W STANIE WYRAZIĆ, JAK JEST MI GŁUPIO I PRZYKRO.

Poniedziałek, 6 października 2014. Umarł tu ktoś? Gorzej, Maja nie może mówić. Spojrzał na mnie zmartwionym sojrzeniem. Wszyscy zamilkli, a chłopacy czekali na odpowiedź. Byłam ciekawa kto pierwszy się odezwie. Gdybym mogła mówić zapewne spadłoby to na mnie.

Kiedy dojechałam do baru jak najszybciej do niego weszłam i szukałam wzrokiem Rachel. Ujrzałam ją za barem i popędziłam ku niej. No, takie nastawienie mi się podoba - usłyszałam nagle głos mężczyzny wchodzącego do środka. Był to właściciel, który gestem dłoni zaprosił mnie na zaplecze. Poszliśmy do jego małego biura, gdzie miał zacząć mi wszystko tłumaczyć, gdy nagle ktoś zapukał do drzwi i je otworzył. Hej, dostałaś pracę? A jak było w pracy? .

Dziękuje za nominacje Oli Maslow. 1 Od kiedy jesteś Rusher? Hmmm od bardzo dawna.