Człowiek nie może walczyć z przeznaczeniem. No, więc osoby, które jeszcze czytają tego bloga, albo do niego powracają albo cokolwiek innego robią tutaj zapraszam na swój nowy blog.

Piątek, 4 października 2013. Wróciłam do domu gdzie zastałam Davida i Sergio grającego na konsoli. Hej kochanie jak tam? Przywitał mnie buziakiem w policzek. Podeszłam do łóżeczka gdzie bawiła się Luisa. Cześć malutka, przeżyłaś z nimi? Mała uśmiechnęła się do mnie. Wieczorem siedziałam z małą na rękach i patrzyłam ja Sergio gra z tatą w piłkę. Jestem szczęśliwa jednak powrót tu był słuszny, mam rodzinę i kochającego męża.

Wróciłam do domu po pracy i opadłam na kanapę. Ostatnio źle się czułam miałam mdłości, byłam osłabiona. Usprawiedliwiałam to przemęczeniem ale teraz już nie jestem pewna, okres spóźnia mi się już 2 tygodnie. Wyciągnęłam z torebki pudełko i ruszyłam w stronę łazienki. Po 20 minutach, wzięłam głęboki oddech i spojrzałam, dwie kreski. Jestem w ciąży to niewiarygodne, nigdy sobie tego nie wyobrażałam ale cieszę się, boje się tylko jak zareaguje Leo. Powiem mu przy najbliższej okazji.

Wtorek, 20 sierpnia 2013. Siedziałam w salonie i oglądałam album ze zdjęciami. Oglądam zdjęcia i wspominam- popatrzyłam na zdjęcie. Usiadłam na Camp Nou koło Patrici i Issabel. Razem czekałyśmy na ostatni mecz sezonu z Granadą. Po chwili piłkarze zaczęli wychodzić na boisko. Mecz był bardzo zacięty jednak Barcy udało się strzelić aż 3 gole. Przed końcem spotkania dziewczyny pociągnęły mnie do wejścia na murawę. Nie wiedziałam o co chodzi.