میخوش ولی زاده چهارشنبه ٢٧ اسفند ۱۳٩۳ نظر . در رختخواب ها به خواب می رویم. در خیابان ها به راه می افتیم. در کافه ها پرسه می زنیم. و در خانه ها افسرده می شویم. سرگذشتمان این چنین بوده است. روبه روی هم رو به نابودی. تولدم را این بار بعد از تو. خودم شمع ها روشن می کنم. و خودم به مهمانی خودم می روم. جای تو روی همین صندلی خالیست. آتش می زنند رو به آشنایی.

این وبلاگ برای همیشه تعطیل شد.

بايد همه چيز رو از روز اول شروع كنم نمي دونم چي شد كه وبلاگم تمام مطالبش پاك شد و تمام شعرهاي سالهاي اخيرم از دستم رفت . تو اين مدت من موندم اندوه اين كه پاره هاي تنم كنارم نيستن . دست اخر نشد كه همه چيز درست بشه و بعد سالها بايد به خانه اول برگردم. اين ابرها مطمئنا از سمت تومي رسند. كه روبان قرمزبسته اي به موهاي باران.