آمده ام که تنهایی ات را پر کنم. عاشقی را با صدای دیگری برایم تفسیر کن. آسمان نیز سرای من است. بیا قدردان آن مهربانی باشیم که بنده هزار ساله اش را به عشق من و تو از درگاهش راند. بیا سپاسگذار آنی باشیم که اثر انگشتانمان فراموشش نمی شود چه برسه به وجود خسته و. آنکه برایمان هست و هستیمان را دوست دارد. ای زیباترین همراهیم کن در این آغاز. این بهترین پایان و آغاز.

امروز باز هوس کردم ب وبلاگی ک تنها خوانندش خودمم سری بزنم. فک میکردم از صحنه روزگار محو شده باشه. یه سرکی هم به وبلاگای دوستام زدم. دیدم همه شون مثل همین وبلاگ دارن خاک میخورن. همشون مشتی خاطره ن از روزایی ک گذشت. آدمایی ک کلی عوض شدن. یه چند خط چرند پر از خاطره شده و خاطره و خاطره. از یه جایی به بعد.