Gib deine E-Mail-Adresse ein, um diesem Blog zu folgen und per E-Mail Benachrichtigungen über neue Beiträge zu erhalten. Schließe dich 2 Followern an. Ich war ein paar Wochen in den Vereinigten Staaten. Nenn es wie du magst. Ich soll dich jedenfalls herzlich grüßen. Ich war so frei, deine Antwort gar nicht abzuwarten, sondern gleich zurück zu grüßen. Hat dir deine Mutter je von ihrer ersten Begegnung mit meinen Eltern erzählt? Es ist auch nicht wei.

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش. باز جوید روزگار وصل خویش. آها! شاه را به بود از طاعت صد ساله و زهد. قدر یک ساعت عمری که در آن داد کند. بعد از اینجا شاید باغی بود. باد ما را با خود خواهد برد. یاد ما را در خود خواهد داشت. باز جوید روزگار وصل خویش.

وقتی که مهم ترین تصمیم زندگیمو گرفتم و مثل مرد پاش وایسادم ولی هیف که مردی نبود و همش توخالی بود. نوشته شده در تاريخ شنبه پانزدهم شهریور 1393 توسط عاطفه. از اخرین پستی که گذاشتم تقریبا 5 ماه میگذره. چه اتفاقات خوب و بدی برام افتاد و خوشحالم که هیچ وقت تنها نبودم. یه دوست یه همدم کنارمه که با دنیا عوضش نمی کنم. تو اینجا کلی خاطره های ریز و درشت دارم. زندگیم از این روو به اون رو شده. اومدنمون به شمال و دوستای جدید خاله شدنم و کلی اتفاقاتی که هیف ننوشتم. کاش یه خورده زمان میزاشتم واسه نوشتنش.