به بهانه ی یکم خرداد زادروز استاد جلیل شهناز. چه سخت است زندگی در دورانی که منابع نور الهی یکی یکی خاموش می شوند و جایگزینی نمی بینیم. استاد علی تجویدی رفت استاد پرویز یاحقی مظلومانه رفت ساز سنتور استاد فرامرز پایور خاموش شد و بانو سیمین آقارضی بی سر و صدا سر بر خاک فرود آوردند. داد از این دم سردی ها خدایا.

خواستم شعر بگویم دلم آرام نشد. آتشت شعله زد و سرکشیش رام نشد. خواستم باز بگویم که مرا بوسیدی. جای هر بوسه ی تو روی تنم سرد نشد. من که از لذت آن روز دلم پر شده بود. آتشی تازه به جانم زدی و درد نشد. کاشکی لحظه در آن روز توقف می کرد. چونکه از خلوت آن روز دلم سیر نشد. کاشکی جان به تو می دادم و خود می رف5تم. ولی آن جسم چو آتش بد و او خاک نشد. خواستم داد زنم نعره ی مستانه ز شوق. قلبم از سینه برون زد نفس آزاد نشد. این وبلاگ به آدرس زیر انتقال یافت.