مردم در خیابان ها می ایستند نگاه می کنند. شماره ی روی درها بی معنی ست. یک نفر لیست اسامی را روی تیرهای چراغ یبرق می چسباند. تکه روزنامه ای در گیر خار شده است. زنی از خانه بیرون می زند تا وارد خانه ای دیگر شود. قفسی با یک قناری آویزان از پنجره ی مردی مرده. بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا. حقا که غمت از تو وفادار تر است. بخشی از یک داستان ناتمام.

هزار سال بعد که بیدار شدیم. این وبلاگ جای خوبیه برای اینکه این حرف رو بزنم. توی وبلاگی که بارها توش از خودکشی گفتم. وبلاگی که بارها توش سیاه ترین چیز ها رو نوشتم با ادبیاتی که به نظر خودم خیلی خوب و خفن بود! ولی خیلی وقته که همه چیز بخار شده.