تقریبا یک ساعتی میشه که از پروازشون میگذره. هوا به شدت بارونیه و این منو نگران میکنه! کلاس داشتم و نتونستم همراهشون برم فرودگاه. برخلاف خواست مامان که اصرار میکرد برم خونه ی مامان بزرگم من نرفتم. دوست دارم با خودم باشم. الان جلوی پنجره ایستادم و دارم به آسمون بارونی نگاه میکنم و ته دلم شور میزنه. با هر رعد و برقی حس میکنم. رشته ای داره تو دلم پاره میشه! چای ریختم. میخوام با یه شکلات تلخ بخورم و به هوای ابری فحش بدم! نم نمریز ریز.

حوصله شام پختن رو هم ندارم . دوست دارم الان پیش مامان بودم و دست پخت مامان رو میخوردم . آخه من چرا انقدر مامانی هستم . من مامانم رو میخوام . حوصله ی فوتبال دیدن رو دارم. الان هم میرم با همسرجان جلوی تلویزیون دراز بکشم و تخمه بشکنیم و فوتبال ایران رو ببینیم . تنها چیزی که تو این چند روزه حالم رو جا آورد برف بود.

به وبلاگ من خوش آمدید. قلب سبز من - شیما. از هر دری - قاصدک. لحظه ای با من باش - کاوه.