Raz na jakiś czas jeżdżę sobie latem na plażę, żeby przypomnieć sobie, dlaczego tego nie znoszę. Mieszkam w Gdańsku, kwadrans w samochodzie i jestem, już mogę zażywać kąpieli w lodowate . Rozglądam się przez kuchenne okno, skąd widzę pomiędzy czubkami drzew balkony sąsiednich bloków. Na kilku pelargonie, widzę też ze dwa leżaki, sporo parasoli, dwa rowery, antenę satelitarn . 15 sierpnia 2015 przez Polka Dot.

Jak wysłać dziecko do przedszkola i nie zwariować? Czy to już hipokryzja? By justynaq i tomekq. W poszukiwaniu inspiracji i dla zapamiętania ciekawych rzeczy. Pierwsze słowo nie musi cokolwiek znaczyć. Pierwsze zdanie nie musi być ani zabawne, ani mądre i najczęściej jest totalnie niepozorne. Jak wysłać dziecko do przedszkola i nie zwariować? A jak.

Dom pełen kosmitów by Justyna Walczak. Wesoły PRL - antynomia? Środa, 19 sierpnia 2015. Z dzieciństwa pamiętam jeszcze jeden film. Dlatego to też tak pamiętam, bo byłam bardzo niezadowolona z nieobecności w szkole. Jak ja zapanuję nad wybujałymi charakterami moich dzieci, gdzie znajdę choć chwilę wytchnienia? No nic, właśnie za chwilę zbieramy się na r.

Nasz dom, nasza rodzina, nasza przygoda z życiem. Środa, 19 sierpnia 2015. Tak można podsumować nasz odpoczynek nad Morzem Bałtyckim. Pogoda w tym roku wyjątkowo dopisywała. Słońce grzało, a woda była ciepła. I choć do plaży jest kawałek, to nowym deptakiem idzie się bardzo wygodnie. Chłopcy dopytywali dlaczego taka nazwa. Czy jest tu jakaś góra? W końcu niebiosa się nad nami zlitowały i do końca naszego pobytu było pięknie i słonecznie. Wakacje to też odpoczynek od codziennego gotowania.

szczypta humoru przed powrotem do pracy. Piątek, 10 lipca 2015. Tak się zastanawiam, czy przypadkiem nie przesadzam. Z tą szarością wokół siebie. Ale nie takie zwyczajne malowanie, tylko przemalowywanie wszystkiego wokoło. Gdybym tylko mogła, wszystko machnęłabym na szaro.

Od zawsze żyłam w przekonaniu, że dobrami, które mam powinnam się dzielić. Tak po ludzku, po chrześcijańsku. Ubranka, sprzęty po dzieciach, moje ubrania szczęśliwie krążą po świecie uszczęśliwiając innych. Bo to dobrze, gdy mogę innym pomóc. Jednak od jakiegoś czasu dojrzałam - zresztą dzięki moim serdecznym znajomym, że nie zawsze i że nie wszystko muszę oddawać.

Jeszcze przed chwilą wylegiwaliśmy się jak foki na gorącym piasku, a już prawie koniec wakacji. A wraz z nim powrót do codzienności z całym mnóstwem spraw, które czekają na załatwienie. Nagle z zabawy w teatr cieni.

Czyli blog zwyczajnej mamy zakochanej w swojej rodzinie. Październikowy poranek odstraszał chmurami i deszczem. Do hotelowego pokoju w centrum Kartuz wpadał szarawy świt, krople deszczu szemrały o szybę, a z ruchliwej ulicy Trzeciego Maja dobiegał szum samochodów. Artur leżał bez ruchu, rozkoszując się leniwym porankiem i tym, że. Przepraszam, nie chciałem cię obudzić. A gdzie witaj mężu? Uśmiechnęli się do siebie,.