Latem kawa smakuje inaczej . Niedziela, 15 czerwca 2014. Jeśli ktoś chce dotrzeć do określonego miejsca niech wybierze jedną drogę i nie zastanawia się nad innymi, ponieważ nie byłaby to już podroż lecz włóczęga.

Uwaga, Fundacja Centaurus! Piątek, 20 lutego 2015. Mojej najukochańszej czworonożnej przyjaciółce i pupilce. I długo nie mogłam jej odchorować. Wiem, że to mnie nie tłumaczy, wybacz kochany Piesku! W tej części nieba jest miejsce zwane Tęczowym Mostem. Kiedy odchodzi zwierzę, które było szczególnie bliskie komuś,. Kto pozostał po tej stronie, udaje się na Tęczowy Most. Są tam łąki i wzgórza,. Na których wszyscy nasi przyjaciele mogą bawić się i biegać razem.

Więcej ruchu, więcej sportu, więcej odwagi do smakowania rzeczy nowych.

Niedziela, 10 lutego 2013. Wbrew pozorom to nie jest kolejna ucieczka. Wbrew pozorom to nie jest kolejna ucieczka. Czwartek, 10 stycznia 2013. Po wizycie u Terapeutki troszkę mi lepiej. Mam spisać rzeczy, które sprawiają mi przyjemność. Środa, 9 stycznia 2013. No cóż, to nie jest najlepszy tydzień w moim życiu. Poniedziałek, 7 stycznia 2013. Poniedziałek, cudny dzień, czyż nie? Chwile tylko dla mnie.

Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;. Wtorek, 2 czerwca 2015. I klapa, ktoś miał większe plecy, szkoda tylko, że to znajoma osoba . myślę , że mój mąż ma. bo tutaj żadnej przyszłości nie ma. Czwartek, 28 maja 2015. Kolejna szansa, która trzeba dobrze wykorzystać. Piątek, 27 marca 2015. To tak w skrócie co u nas, lecę do małej.

Robię sobie więc oficjalną przerwę od blogowania. Ale tak naprawdę przydałaby mi się przerwa od wszystkiego. Czasami wszystkiego jest po prostu zbyt wiele. Nie chcę mieć niczego na własność, dopóki nie znajdę takiego miejsca, w którym będę wiedzieć, że ja i rzeczy należymy do siebie. Na razie nie za bardzo wiem, gdzie to jest. Ale wiem, jak tam jest.

Blog o codzienności, takiej zwyczajnej, a jednak czasami tak bardzo zaskakującej. O nudnym życiu, pełnym niespodzianek. O szarym świecie w pięknych barwach. Środa, 4 stycznia 2017. Po prostu tyle się dzieje, że nawet nie myślę o tym, żeby coś tutaj naskrobać. że rzeczywiście odczuwa się to fizycznie i nie była to tylko metafora.