Miłość Uli i Marka musi być szczęśliwa. Środa, 12 sierpnia 2015.

Moje opowiadania o Uli i Marku. Wtorek, 18 sierpnia 2015. Siedziała za biurkiem i nie mogła wydobyć z siebie głosu. Kompletnie się tego nie spodziewała. Przecież ona nic takiego nie robiła. Wcale nie grała na dwa fronty. Nie chciała rozbić ich przyjaźni, stawać między nimi. A może on faktycznie ma rację? Może to tak właśnie wyglądało? Jak mógł być o niego zazdrosny? Cześć Ula. Co tam? Cześć Chciałabym z Tobą porozmawiać.

Czyli bohaterowie BrzydUli w innych odsłonach. Sobota, 15 sierpnia 2015. Pięć dni i cztery noce w pobliżu Uli. Od czasu ich urodzin i obietnicy wybicia sobie Uli z głowy minęły już niemal dwa tygodnie. Teraz siedział naprzeciwko ojca i wysłuchiwał jego monologu na temat wyjazdu i targów. Myślami jednak nie był z ojcem. Wrócił do wydarzeń ostatnich dni . Może i chciałem całować się z Ulą, ale nie planowałem tego-. Już jestem i przeprasza, że tak długo to trwało- zawoła.

Po pokazie FD część 5. Czy inny świat istnieje? Twój tata ,zaprosił nas w niedziele na obiad o 14. Powiedziałam, że przyjdziemy, ale ja tam nie chcę iść ,wiesz że twoja mama mnie nie lubi ,nie chcę ,żeby znowu mnie obrażała. Pójdziesz sam , ja tam na pewno nie pójdę! Ula była bardzo zdenerwowana. I nie mogła by znieść tej napiętej sytuacji. A może ona chcę mnie przeprosić? Zrozumiała swoje zachowanie i polubi mnie taka jaka jestem. Przez chwilę przeszła Uli taka myśl.

O Uli Marku i nie tylko. Niedziela, 8 stycznia 2017. TYLKO Z TOBĄ część V. Viola próbowała rozmawiać a raczej pocieszyć Ulę. Ula posłuchaj, a może to jeszcze da się wyjaśnić. Viola ale co tu jest do wyjaśnienia. Znudziłam mu się i już. A i to nawet szybciej niż Paulina. I zapewne ma już jakąś inną. Niż Paulina, boże Ulka co ty za brednie gadasz, przecież ta pół włoszka nawet do pięt ci nie dorasta. No tak, z Pauliną był siedem lat za nim z nią się rozstał, a ze mną tylko rok i to nawet nie jako narzeczeni.

Są dwie drogi, aby przeżyć życie. Jedna to żyć tak, jakby nic nie było cudem. Druga to żyć tak, jakby cudem było wszystko. Następnego dnia, wczesne popołudnie. Jej myśli przerwał dźwięk dzwoniącej komórki. Nie spojrzała na wyświetlacz, więc spodziewała się tylko jednej osoby. Gdy jednak po drugiej stronie usłyszała znajomy głos Justyny, uśmiechnęła się sama do siebie. O skoro żyjesz, to zgadnij kto do mnie dzwonił! Adam do mnie dzwonił! .

Cześć- rzuciła oschle- Mam nadzieję, że nie czekasz zbyt długo. Nie, praktycznie dopiero co przyszedłem- próbował się zdobyć na równie oschły ton. Prawda też była zupełnie inna, stał tu od 20 minut, mając nadzieję, że zajęcia skończą się wcześniej- To dla ciebie- powiedział podając jej bukiecik niezapominajek- Abyś już nigdy o mnie nie zapominała. To dokąd mnie zabierasz? Zapytała gdy ruszył z impetem. Pisałem ci wczoraj- nawiązał do wczorajszej SMS-owej konwersacji.