انقدر فکرم درگیر مسائل زندگی خودم هست که در حد روزی یک مسج برایش دادن نیازم را حل می کند. با ابراز دلتنگی بسیار دنبالم آمد. حتی بعد از چند روز هم حرفی برای هم نداشتیم جز شکایت از روزمرگی یا گزارش لذت هاو تفریح ها. من دعوتش نکردم به خانه. خودش خودش را دعوت کرد. حتی دلم برای بوسه ها و بغل کردنش هم تنگ نشده بود. وقتی آمد هم هیچ حرفی برای با هم زدن نداشتیم. به زور کاسه ی لوبیا را خوردیم. من پای لب تاپ و او خروپوف کنان روی تخت. انسان ها زیاد و سخت هستند.