Dobry trener słyszy, gdy koń do niego mówi. Wtorek, 18 listopada 2014. No więc co się u mnie zmieniło? O ile w ogóle ma jeszcze kogo interesować.

Czwartek, 25 grudnia 2014. Święta święty czas tuż tuż ;D. Pierwsza gwiazdka już na niebie, wszyscy siedzą obok siebie. Zdrowia, szczęścia, dni szczęśliwych, dużo koni, dużo jazd,. Abyśmy spędzili wspólnie bardzo miły, fajny czas. W Nowym Roku, dużo śniegu, dla tych co go lubią. Ulepimy z niego konie, co zawożą do krainy śniegu. A w krainie koni śnieżnobiałych masa, wszystkie.

Podniósł posłusznie, a ja starannie je wyczyściłam. Teraz zostało już tylko osiodłanie. Tak Założę tylko ogłowie i możemy ruszać. Może przejedziemy się trochę po pobliskich łąkach, a później skręcimy do lasu nad staw. to lasso w dłoń i na koń-wyszczerzyłam się do niego. bohaterka książki z serii o Domu Nocy. Nigdy nie widziałem cie nad żadną książką.

Koń- jedyny żywioł poskromiony przez człowieka. Piątek, 16 października 2015. Z góry przepraszam za brak polskich znaków w niektórych słowach. Mojemu komputerowi odbija i chociaż mam wszystkie dobre ustawienia, polskich znaków nie wpisuje. Dałam je tylko w tych miejscach, gdzie pomogła mi autokorekta. Otworzyła oczy patrząc na mnie zdezorientowana. Ruszamy - oznajmiłam twardym, niezno.

Poniedziałek, 10 lutego 2014. To było ciepłe popołudnie, co prawda jesień już dawała o sobie znać, ale piękne, wrześniowe słońce dawało mnóstwo energii oraz ciepła. Rozstawianie padoku, wydawałoby się żmudne i męczące, było dla bywalców stajni świetną zabawą. Mimo że stracili sporo czasu na głupie żarty i wygłupy praca poszła im sprawnie. Przy okazji poznali bliżej Klementynę, a ona poczuła się swobodniej w grupie przyjaciół. O to wspaniale, tymi z twojej klasy? No właśnie ci .

Obudziłam się niechętnie, gdy ciche pukanie przerodziło się w istne dobijanie do drzwi. Otworzyłam oczy, a ciągła ciemność poniekąd mnie przeraziła. Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że na twarzy leżała książka, zasłaniając mi widok. Otwórz wreszcie, bo zaraz wyrwę te drzwi z zawiasów! Usłyszałam z korytarza podniesiony głos rudej. Daj mi spać - warknęłam bez wyrazu, przekręcając się na drugi bok i odkładając powieść na stolik nocny. Kiedy wracasz do jazdy? Przerzuciła.

Wiem, zawaliłam, ale naprawdę. W dalszym ciągu będzie przerwa, nie nadążam z pisaniem rozdziałów, ten skończyłam we wtorek, więc chciałam się nim szybko podzielić, żeby wam o sobie przypomnieć. No, to zapraszam na piątkę.