بنده را نام خویشتن نبود. هر چه ما را لقب دهند آنیم. گر برانند و گر ببخشایند. ره به جای دگر نمیدانیم. سر ببازیم و رخ نگردانیم. دیگران در هوای صحبت یار. زر فشانند و ما سر افشانیم. مر خداوند عقل و دانش را. عیب ما گو مکن که نادانیم. هر گلی نو که در جهان آید. تنگ چشمان نظر به میوه کنند. تو به سیمای شخص مینگری. ما در آثار صنع حیرانیم. هر چه گفتیم جز حکایت دوست. در همه عمر از آن پشیمانیم. سعدیا بی وجود صحبت یار. همه عالم به هیچ نستانیم.

توو تمومه لحظه هاي تلخ و شيريني كه دارم يكي انگار توي قلبم ميگه تنهات نميذارم. سري كه دردنميكنه رو دستمال نميبندند. دختری که با مغزش راه می رفت. طناز یعنی دختری که طنز می گوید. یه قدم به خوشبختی با پای خیالی. نارون جون باقلوا عسل جيگرطلا. حس و حالم خوش نیست. بس که پای پلکم رو.