Poddać się, a odpuszczać to dwie inne rzeczy. Tak dwa pieprzone długie, ciągnące się tygodnie. Melanie od tego czasu się do mnie nie odzywała. Wyszła od razu z mojego domu, a za nią jej wuj, posyłając mi spojrzenie, które mówiło, że to nie koniec naszej rozmowy. Jeśli myślicie, że nie próbowałem z nią rozmawiać to jesteście w błędzie. Hej, nic się nie stało, nie bój się mnie - powiedziałe.

Niedziela, 10 sierpnia 2014. Już pod epilogiem podałam link do nowego bloga, ale do tej pory nic się tam nie pojawiło. Trochę to trwało, ale wreszcie ruszam z produkcją! Na razie możecie przejrzeć opis. Dajcie znać, co myślicie! Opis i bohaterowie w zakładkach w menu z boku po prawej stronie.

Jak widzicie znów od bardzo dawna nie ma tutaj nic nowego,przepraszam,ale nie mam czasu pisać tego bloga JAK NA RAZIE. Mam pomysł na dalsze losy tego opowiadania,ale potrzebuję czasu na pisanie,mam tyle nauki że dziennie mam maksymalnie półtorej godziny na korzystanie z komputera. Na dodatek mam szlaban za wszystkie jedynki,ew. WRÓCĘ TU ZA JAKIŚ CZAS,BĄDŹCIE ZE MNĄ! I bardzo dziękuję za wszystkie wyświetlenia na blogu,Kocham Was! Udostępnij w usłudze Twitter.

Czwartek, 31 lipca 2014. Krzyknąłem do telefonu zdesperowany, nie miałem pojęcia kto dzwonił i w jakim celu ale jedno było pewne to on stoi za zniknięciem brata Mii. Heey, Justin kto dzwonił? Czy to coś ważnego? Stoisz tak od 5 minut i nie masz kontaktu z rzeczywistością. - z transu wyrwał mnie głos Mii. - powiedział zawiedzionym głosem tata Mii. Powiedziała zatroskanym glosem mama Mii.

Zapraszam na mojego nowego bloga. Plany na niego i sama stronka powstała już dawno ale dopiero teraz nadszedł czas żebym się wzięła za jego pisanie. Niebawem pojawi się pierwszy rozdział.