Jueves, 16 de julio de 2015. TERCER ANIVERSARIO DE MANCHADO LIENZOS MANEJANDO COLORES. Este blog cumple hoy un año más, y ya son tres. 095 días acercándome a vosotros a través de la pantalla del ordenador, lanzando botellas al mar que parecen llegar a algún sitio pues en estos tres años el blog ya ha sobrepasado las 57.

Nie codziennie kończy się trzydzieści lat. konfrontacja planów i wyobrażeń ze stanem bieżącym staje się na tym przełomie moim delikatnym natręctwem. nie chodzi o bilans, ale o wizje. Patrzę w oczy dziewczynce, która maluje nimi siebie w przyszłości. siebie kiedy skończy 30 lat i będzie dorosła, taka jak rodzice. To dziecko, które stawia sobie przytłaczającą liczbę pytań, musi samo odbyć tą drogę, żeby zrozumieć czego szuka. poznać parę zakamarków świata i własnego ja, żeby odkryć afirmację życia.

No voy a hundirme en el lodo de la mentira. Ni en la tranquilidad de los ojos cerrados. Quiero tus golpes y arañazos de sinceridad. Quiero tu puño sobre mi garganta reclamando una sonrisa. Quizá mi guarida sea segura. Y mi sueño el más pesado,. Pero solo durante el día. Las pesadillas llegan y amarran mis tobillos . Los sueños los olvido y las legañas se sellan. Las sábanas se pegan,. Las zapatillas se vuelven pantuflas. No voy a hundirme en mi colchón.