Przecież nie chcą twojego szczęścia. Cóż, nic tak nie boli, jak utracona radość. i meet you in warm conversation. Pomóżcie mi przetrwać w tym z i m n i e! Kiedy odpowiedziały na jej rozpaczliwe wołanie, miała wrażenie, że nadal znajduje się w śnie, który stworzyła. Oglądała się dookoła, szukając pięknej łąki i skrzydlatych wróżek. Ale nigdzie ich nie było.

Sobota, 30 maja 2015. Nienawidzę niezliczonych momentów, kiedy na mnie nie patrzysz. jak nowy poranek, który odsyła precz koszmary. I gdyby nadzieja miała oczy, wyglądałyby jak jej. Nienawidzę odłamków serca, które próbuje poskładać. Jest piękniejsza niż zachód słońca, bo nie przemija. Nie zasługuje, żeby błąkać się wśród tak prozaicznych ludzi bez wyrazu. Nienawidzę oddechu, który grzęźnie mi w płucach, jak piach.

Y qué hermoso es mirarte, y abrázarte una vez más. Wtorek, 10 listopada 2015. Nie jestem zadowolona ani z długości, ani z jakości, ale enjoy! Typowy dzień w Buenos Aires to bezchmurne niebo i temperatura niespadająca poniżej 25 stopni. Ależ ten czas szybko mija. W tym czasie nauczyłam się tras do najważniejszych miejsc w mieście. Moi sąsiedzi albo są wampirami i wychodzą tylko nocą, albo nie istnieją. Tak czy inaczej, nie poznałam ich. Czy my się już kiedyś spotkaliśmy? Przyszłam za.

Niedziela, 19 lipca 2015. Widzę cienie daleko pod szczytem góry. Wychyla się przez okno, spogląda w dół. Dołeczki Leóna tworzą u niej góry. Naostrzone ołówki są zazwyczaj chorobliwe kujące. Jak sądzisz, to dobra hipoteza? Wspina się po rdzawym śmietniku, przeskakuje przez płot - nieważne, że wysypał odpady, a kontener z nawozem lekko się zachwiał - ważne, że rusza do Violetty. Nie boję się czasu, kiedy deszcz nie ustaje.

Piątek, 23 stycznia 2015. Otóż dlaczego tak późno? Zabiera mi to czas na bloga.