Dziękuję wszystkim osobom, które nadal wspierają moje opowiadanie poprzez komentarze czy też odwiedziny na blogu. Przepraszam również za to, że jako autorka Was zaniedbuję. Staram się pisać regularnie, jednak zbyt szybko się zniechęcam, kiedy zdania nie wychodzą tak, jak powinny. Ten rozdział pisałam już kilka razy, od zera. W porównaniu do poprzednich jest krótki, jednak myślę, że dodanie go teraz zmotywuje mnie do pisania kolejnego.

Umiesz liczyć, licz na siebie. When I want to run away. Próbowałem w czysto teoretyczny sposób drogą przypuszczeń i kalkulacji poświęcić swoją osobę na rzecz sytuacji, ale szybko doszedłem do nadzwyczaj oczywistego wniosku. Powinienem być autorytetem, a nie powodem do żartów. Jakie piękno i mądrość godną najstarszego mogły się we mnie kryć, jeśli nie potr.