Witajcie kochani po tak długiej przerwie! Prawda jest taka, że 1. nie miałam zamiaru nigdy zawieszać bloga 2. później nie miałam zamiaru do niego wracać. Jednak ze względu na takie, a nie inne okoliczności - o których się rozpisywać nie będę - postanowiłam, że czas doprowadzić szkołę liścia do końca. Dramat, obyczaj, romans, komedia. Sentyment powraca, ja chyba też.

Tępo wpatrywałam się w drzwi frontowe, które przed chwilą zatrzasnęły się z głośnym hukiem, za jednym z braci Uchiha. Czułam mokre ślady łez na policzkach, odczuwałam drżenie spuszczonych wzdłuż ciała rąk. Odczuwałam, także duszący uścisk w gardle. Po chwili jednak wszystko to ustało.

Witam wszystkim na tym blogu. Tym razem nie będzie to blog z moimi opowiadaniami, ani spis tylko będą się tutaj pojawiać wszystkie moje nominacje które dostaje na blogach ponieważ chce je mieć wszystkie w jednym miejscu, a nie na różnych blogach gdyż wtedy mam bałagan. Nie wszystkie nominacje jeszcze uzupełniłam ponieważ nie wiem kogo nominować gdyż na razie szukam bloga który będę czytać i mi się spodoba, ale niedługo pewnie wszystkie je uzupełnię.

Popołudniowe słońce ogrzewało moją twarz, a ciepły wiatr lekko rozwiewał moje włosy. Podróż do domu Ino minęła mi bardzo przyjemnie. Mogłabym tak jechać w nieskończoność. Wyłączyłam silnik i wyszłam z samochodu. Weszłam na teren posesji i skierowałam się w stronę drzwi. Po chwili drzwi otworzył Kiba z uśmiechem na twarzy. - Wyszczerzył się jeszcze bardziej i gestem ręki zaprosił do środka. Hej Kiba, jest już Ino? .

Krew rozbryznęła we wszystkie strony, brudząc jej twarz, ręce i włosy. Dziewczynka krzyknęła rozpaczliwie i podbiegła do rodziców. - zaszlochała i swoimi małymi rączkami usiłowała ich podnieść. Ubabrana w czerwonej cieczy błądziła wzrokiem po pomieszczeniu, poszukując czegoś, co mogłoby zatrzymać krwawienie. Nie uratujesz ich - usłyszała za uchem. - powtórzyła przytłumionym głosem - Wstańcie. Oddech ustał, a ciała opadły bezwładnie na podłogę.

Nie miałem pojęcia, dlaczego w ogóle pomyślała, że mógłbym się przełamać i znów stanąć na scenie.

You will never fade away from me. Poniedziałek, 29 czerwca 2015. Zza jej pleców pojawił się kruczowłosy z zamówionymi na wynos ciepłymi daniami. Była późna pora, więc wszystkie restauracje, puby i knajpy pozamykano. Zamykali nawet budki z jedzeniem, więc jedyną opcją na jakikolwiek posiłek było spożycie go w hotelu lub pod gołym niebem. Postanowiła spróbować i podsunąć mu swoją propozycję, ponoć do odważnych świat należy. Sasuke-kun, a może poszlibyśmy zjeść na punkt widokowy? Dwójka shinobich podziwiała.