Gorący piątek nadszedł, a to oznacza nową porcję świeżutkiej twórczości początkującej autorki. Bardzo proszę w imieniu swoim i autorki o komentarze. Cassie ma ochotę zająć się większym formatem niż miniaturki, ale tylko jeśli znajdą się osoby chętnie do czytania jej twórczości - Zostawcie jej swoje opinie i pomóżcie zdecydować czy podjąć się wyzwania, jakim jest napisanie dużego opowiadania.

Historia niemego paktu wieży z lochami. Czy zło może jednoczyć? Wtorek, 23 września 2014. Sytuacja jest ciężka i oboje zdajemy sobie z tego sprawę. Liczę na Twoją dojrzałość i rozwagę. Weź pod uwagę ewentualne konsekwencje niepowodzenia. Czas nie jest dzisiaj w cenie więc sądzę że powinieneś spróbować każdego z możliwych sposobów byle zdążyć. Parszywy dzień - mruknął luzując krawat i chowając dłonie w kieszeniach szaty. Jeśli wszystko dobrze rozegra Granger znajdzie id.

Nie ma wystarczająco dobrego wytłumaczenia na tak długą przerwę. Najpierw szkoła i egzaminy, potem odstresowanie po egzaminach, a potem. no właśnie, co potem? Po prostu nie mogłam się do tego zabrać. Co siadałam, to pisałam kilka linijek i dalej nie mogłam. Dzięki Waszym komentarzom wiedziałam, że muszę to skończyć, ale długo nie mogłam i ogromnie Was za to przepraszam. Mam nadzieję, że ten rozdział choć trochę wynagrodzi Wam to czekanie i że ktoś jeszcze tutaj jest.

Postanowiłam wrócić do pisania tego bloga. Było mi ciężko bez niego i strasznie głupio że nic nie piszę. Teraz jednak będzie inaczej oraz mam nadzieje że posty będą pojawiały się regularnie i że nie będę zaniedbywać tego bloga oraz skończę te opowieść. Pewnie jak zauważyliście pojawił się nowy wygląd bloga za który bardzo dziękuje gdyż jest przepiękny. Jeśli wszystko dobrze pójdzie to jeszcze dziś pojawi się kolejny rozdział. D o napisania! Efekt kursora dostarczyły profilki.

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Co to będzie, co to będzie? Piątek, 29 stycznia 2016. Tato, wstawaj! Już dziewiąta, a musisz mnie zawieźć na dworzec. Zszedł na dół do kuchni i pocałował żonę w policzek. Piątek, 7 sierpnia 2015.

Niby to nic wielkiego, przyjaciele się o nią troszczą, więc powinna być wdzięczna. Rozumiała fakt, że jest młodsza od reszty rodziny, ich znajomych. W końcu zawsze też to ją najbardziej głaskano po głowie. Do tej pory nie miała nic przeciwko temu. Kiedy za oknami zrobiło się ciemno, fioletowo-włosa osóbka wymknęła się z dormitorium, aby kilka minut później zniknąć pod osłoną ciemnych, grubych konarów i rozłożystych gałęzi.