Czas zacząć żyć życiem, o którym marzysz. Bo w życiu nie chodzi o to, żeby żyć, ale żeby przeżywać! Wtorek, 11 sierpnia 2015. Miliony kropel spływały po szybie, poruszane wiatrem. Wcisnąłem gaz, nabierając tempa. Ostatnio nie miałem chwili, w której mógłbym odetchnąć. W głowie wciąż krążyły mi słowa matki Jagody. Z biegiem czasu pożałowałem mojej wizyty z Bonim u tych ludzi. Mam dla ciebie dobre wieści. Nie sądziłam, że może być tak pięknie.

Łzy ciekną mi po policzkach. Słyszę tylko krzyki i nieustające pretensje, do mnie, bo to przecież ja zawiniłam. Nie widzę powodu by żyć. Nie potrafię sobie z tym poradzić. A co mam zrobić? Upić się, zajarać czy się pociąć? Co jest lepsze od płaczu? Tylko to pozwala mi dalej żyć. Wtorek, 4 sierpnia 2015. Jego los został już przesądzony.

Sobota, 26 września 2015. Do kasy zrobiła się kolejka, a ja miałam pełne ręce roboty. Klienci chodź niesfornie niezdecydowani to nadziani i mili, co poprawiło mi automatycznie humor, a wysokie napiwki napawały radością i chęcią do pracy. Przez jakiś czas nie zwracałam uwagi na Pana Przystojniaka, ale gdy podniosłam wzrok na stolik numer dziesięć, powiedziałam,. Podeszłam do stolika i moim oczom ukazał.