Nigdy nie wiesz, co Cię spotka dziś. O dobrych i złych w życiu chwilach. Środa, 24 stycznia 2018. Nie pamiętam, czy on wie o blogu. Pamiętam za to, że był jedną z pierwszych osób, jakie poznałam zaraz po przeprowadzce do Dużego Miasta. Pamiętam jego spokojne, nieco flegmatyczne ruchy, jak coś tłumaczył. Zostawia mnie z niewypowiedzianymi słowami.

Życie codzienne i niecodzienne pewnego lekarza. Sobota, 17 marca 2018. Doktór tym się wyróżnia spośród szarego tłumu. Zawsze jest jakiś przecież powód, a nawet jak nie ma żadnego. Dzisiaj zapragnął pójść na prelekcję. Nie medyczną, czyli bez żarcia na koszt firm farmaceutycznych. Capjentów jak na złość znów za dużo. I jeszcze ta wizyta! Nie wyrobię się. Wizytę trzeba przełożyć na późniejszą godzinę, bo prelekcja ciekawa, a wizytę trudno robić w biegu.

Akcja Prezenty na Gwiazdkę . Czwartek, 26 grudnia 2013. Wiem, że jest wcześnie, nowe miejsce jest w remoncie, kurz się wala, śmieci latają, ściany niepomalowane i w ogóle, ale fajnie by było w to nowe mieszkanko wprowadzić już nieco życia. Zatem wszystkich czytelników proszę o przesiadkę na. Proszę przesłać mi wszelkie uwagi. Z góry dziękuję i Bloxie - żegnam. Środa, 18 grudnia 2013.

Myślę, że to tyle tytułem wstępu. MATURY, podkreślam po trzykroć, chociaż miałam, złudne zdaje się, wrażenie, że dość wyraźnie zaznaczyłam to już pod wspomnianą notką; póki co, to były ledwie trzy podejścia, nie róbcie ze mnie ekstremistki! No a z drugiej strony, jak marzenia trochę nie przerażają, to znaczy że są za małe. Spłyń na mnie, szlachetna Równowago, bo mózg mi się pieni, jak gotowane płucka. Mój blog jakieś dwa tygodnie temu skończ.

Od ostatniego posta minęło trochę czasu. Poniedziałek, 26 marca 2012. Czas tu biegnie wolniej, nikt na nikogo nie krzyczy, pacjenci są cierpliwi, wszycy są dla siebie mili, asystent ma czas dla studentów.

O, siądź na moim oknie, przecudowne lato. Dzisiaj pierwszy dzień kalendarzowego lata, a za zuryskim oknem raczej jesień - stąd życzeniowy tytuł posta, zaczerpnięty z wiersza. W pracy układa mi się bardzo dobrze. Pomijając fakt, że odchodzi od nas kilka osób, co nie wróży dobrze grafikom na przyszłe miesiące, cieszę się, że jestem na tym oddziale, w tym zespole. A tydzień temu byłam świadko.

Ciężko w to uwierzyć, ale. Sama jestem zdziwiona, moi drodzy. Sobota, 14 czerwca 2014. Niech mnie ktoś uszczypnie! Jeśli uda się ogarnąć histologię, to mam szansę na wolny wrzesień! Dodam tylko, że zazwyczaj marnuję takie szanse ;p. Wtorek, 27 maja 2014. Nieładnie, ojj, nieładnie. Zobaczymy, jak to wyjdzie. Już wiem, co tam jest w środku? Sesja zimowa pozam.

Plany, a z planów nic. Podobno poddanie się jest oznaką słabości. Pomyśleć, że tylko jeden moment w życiu, jeden dzień, może wpłynąć na prawie 300 innych dni i nie wiadomo na ile jeszcze. I co wtedy? Ano nic. Życie toczy się dalej, dni płyną dalej, ale już nic nie jest takie samo. Długo zastanawiałam się na tym wpisem, ludzie nie chcą przyznawać się do porażki. Nikt tego nie lubi i tak, nikt tego nie chce robić.

Jeśli nie możesz zrobić tego, co trudne, zrób to, co niemożliwe. Sobota, 18 kwietnia 2015. Nieliczni wiedzą, że przeraźliwie boję się chodzić do lekarza. W roli pacjentki czuję się fatalnie, nawet gdy jest to kontrolna wizyta. Często zabieram ze sobą męża, by dodawał mi otuchy i hamował moje paranoiczne lęki.