Ecelimdin, zehir tadında avucumda tuttuğum. Bir yastığın yumuşaklığı kadar özlemiştim oysa seni. Güzel hayaller kurmuştum senin için çocuk. Kulübesinde beraber uyduğunuz bir yavru köpek düşlemiştim mesela. Hayal ettiğin gibi kocaman bir köpek balığı alacaktım sonra.

Simdi yeni bir degisiklik daha. Birkac yaziyi oraya da tasidim ve artik oradan devam edecegim yazmaya. Kendi içimde, derinlerde bir yerlerde. Gitmek istediğim yer hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Var mı böyle bir yer? Bir harita bulabilir miyim diye düşünürken, çok tanıdık bir kapı beliriyor önümde. Çok sık geldiğim bir yer burası. Hatta ikamet ettiğim bile diyebilirim. Minik ve ürkütücü bir oda burası.

Bir başlıksa tek eksiği, eksik kalsın boşver. Biz İki kişi, üç kişi, dört kişi. Yaşadıkça, azaldıkça, silkelendikçe çoğaldık. Toparlanamayacağımızı düşündükçe birbirimizin koluna sarıldık, ayağa kaldırdık, ayağa kalktık. Sorusuna çaresizce kafa sallayan dostlarla beraber kahkaha atıyorduk şimdi. Yaralarımızı yalamış, bir nebze daha kapatmıştık. Yalnız kalsak beceremeyeceğimiz kadar başarılı bir şekilde toparlanmıştık üstelik.