صبح روزه سینزده به درب بود ناشتا پاشدم چارتا فلافل گزاشتم لا بربری یزره پنیرم مالیدم بهش خوردمو سریع کتونی زیرنگیامو پام کردمو پریدم رو موتور که برم دنبال هستی. رسیدم دره خونشون زنگ زدم یهو هستی برگشت گفت فری نمیتونم بیام بابام نمیزاره و فیلان. آقا اعصابم خورد شد گفتم از در فاصله بگیر هستی. ی پامو دادم بالا انداختم لاچاکه در عین خرسای مهربون که دست میکشیدن به شیکمشون بعد جادو میکردن دستمو کشیدم به شیکممو زارپ جادوی فلافلو زدم. من دست هستی رو گرفتم توی اون قیروقال پریدیم رو موتور پیچیدیم رفتیم.

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم. و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند. و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم. درون کلبه ی خاموش خویش اما. کسی حال من غمگین نمی پرسد. ومن دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم. درون سینه ی پر جوش خویش اما. کسی حال من تنها نمی پرسد. و من چون تک درخت زرد پاییزم. که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او. و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند. و هر لحظه بي آنکه تو بداني.

Monday, October 8, 2012. She opened her door and had to go through the streamers and balloons. Chris then found the cupcakes when mommy was working in the office and decided to help himself. View from the party deck.