Cały lot przespałam i chwile przed godziną 11 powitała mnie Warszawa. Niby byłam w Polsce, ale nadal nie wiedziałam co powinnam zrobić, gdzie pojechać? Nie mogłam do domu, przecież zaraz zaczęły by się pytania. Do Miśka? Nie on był jeszcze gorsi niż rodzice. Bartek z Natalią? Zwalę im się znowu z problemem? Nie mogę. No tak, jest ale trochę zajęty - oznajmiła z uśmiechem przeczesując ręką mokre włosy. Rozumiem, nie będę przeszkadzać.

Nigdy nie jesteśmy tak bezbronni wobec cierpienie jak wtedy, gdy kochamy. Wtorek, 29 grudnia 2015. Nigdy nie wierzyła w szczęśliwe zakończenia. Nie była księżniczką, aby żyć długo i szczęśliwie. Zimna dłoń ściskająca lekko jej talię sprawiła, że odwróciła głowę patrząc na mężczyznę błagalnym wzrokiem. Ten jednak pokiwał przecząco głową siląc się na uśmiech. Kierowca i rodzice czekają na dole. Jego głos był delikatny, jakby mówił do przestraszonego zwierzęcia, a nie do dorosłej kobiety.

Do you see me? Where else would I go? Where else would I go? Cause I want to come home. Cause I want to come home. Wykończona szorowaniem wszystkich podłóg w mieszkaniu padam na kanapę. Rodzice dzwonili, że będą przed szóstą, więc została mi mniej więcej godzina na przygotowanie kolacji. Jestem jednak zbyt wykończona, aby podnieść swoje cztery litery. Pomyśleć, że dążę do kariery zawodowego sportowca.

Jak wygląda życie młodej wdowy z dwójką dzieci? Całe życie poświęcasz swoim pociechom, które bardzo rzadko pocieszają. Częściej nie rozumieją twojej samotności i cierpienia i wymagają coraz więcej i więcej od ciebie, dla siebie. Ale dajesz sobie radę, bo nie masz innego wyboru. Tak wygląda twoje życie po jego śmierci. Jedyne na co cię stać to pozorna pogoda ducha. Dopiero gdy dorastają, zaczynają doceniać twoje poświęcenie.

8211; wiercił się w moich ramionach. 8211; to oznaczało Patrycję. Co, młody już wzywa? 8211; zaśmiała się Patrycja. 8211; spytał inteligentnie mały. 8211; zaczął domagać się mój syn.