بدست دارندهاش به عنوان خصوصی نشانهگذاری شده.

کوره راه ما را به خانه ی ماه می برد. تا ریشه هایش را در آغوش بگیرم. و تمام خوش دلی هایم را. از آوند ها تا سر شاخه ها. حالا که دستم از دنیا. كه در شعر فرو رفتند.

هرچند پیش روی تو غرق خجالتند. چشمان این غریبه فقط با تو راحتند. بانوبه بی قراری شاعر ببخش اگر. این شعرها به حضرت چشمت جسارتند. آغوشت آشیانه ی گرم کبوتران. دور از نگاه سرد جهان. با بافه های موی تو سرگرم خلوتند. دنیا سکوت های مرا ساده فکر کرد. از حرف دل پ رند. بی خواب کوچه گردی و بدخوابی ام نباش. دلشوره های هرشبم از روی عادتند.

پس و پیش گذاشتن مطالب این وبلاگ به اهداف آن کمی تناقض دارد.