Rozdział dwudziesty pierwszy Śmiało, podpisz dziecko! Patrzyliśmy w skupieniu na kryształ, teraz mieniący się na biel i błękit o odcieniu bliskim perle. Jak duże było nasze zdziwienie, kiedy nic nie ujrzeliśmy, a tylko bez celu wgapialiśmy się w obraz przedmiotu. Spojrzałem na naszego gościa, widocznego w drewnianej ramie okiennej. Wiedziałem, że nawet nie odpowie na moje pytania, więc wstrzymałem się na pytającej mimice twarzy. Zając zmienił swoją minę na zaciekawioną.

Powodzenia! Udostępnij w usłudze Twitter. Sobota, 17 października 2015. Ostatnio dawno mnie nie było. Przepraszam za to, ale! Mam dla was mini opowiadanko. Gdzqr gdzqr whpxc dodvd pljud pllwd ngdoh mlwdn gdohm bfkrs dnfkr sdnwh qqdsh zqrql hebcz bnbfg q. No, to by było na tyle. Narazie! Nie bijcie za to! Za nie długo rozdział! Zapomnia.

Bardzo, bardzo ważne! Udostępnij w usłudze Twitter. Wtorek, 16 sierpnia 2016. No to jedziemy z nową historią. Sobota, 28 maja 2016. Kilka dni temu na blogu była mała rocznica. To już rok od założenia strony, w tym 10 miesięcy ciągłego dodawania postów, waszych komentarzy i ciągle wzrastającej liczby wyświetleń.

Ale będziesz mówił, a nawet błagał. W tym samym czasie u Strażników i przyjaciół.

Cały zestresowany zapukałem drżąca ręką zapukałem do błękitnych drzwi pokoju Chione. Otworzyła je z gracją, a jej głos ociekał zimnem. Już otwierałem usta, żeby coś powiedzieć, lecz to ona się odezwała- Co się jej stało? Była jak z kamienia. Przypomniała mi Elsę, a pojedyncza łza spłynęła po moim policzku. -chciałem dokończyć, ale nie potrafiłem, słowa utknęły mi w gardle. I teraz wiem, jak to dziwni.

Minęło sporo czasu od kiedy wgl odwiedzałam bloggera i przestanę go odwiedzać już tak na amen. Nie chciałam uśmiercać bohaterów, bo nie lubię tego robić, a rozdział jaki teraz mogłabym napisać to byłoby zniszczenie wszystkiego co stworzyłam. Przepraszam wszystkich, którzy mieli jakiekolwiek nadzieje, że powrócę i zarazem im podziękować. Środa, 31 sierpnia 2016.