Everlast - White Trash Beautiful.

زیرا برون از دیده ها منزلگهی بگزیده ام . سال هایی که می گذرند . چند سال از امشب بگذره تا من فراموشت کنم. لذت می بردم از این فراموشی انسان که بارها شنیده بودم و این گونه ندیده بودمش! حالا .

جرعه ای از اندیشه ها تقدیم حضورتان می نمایم. توفیقی بود ناگزیر بگذرم از کوچه هایی که متاسفانه حقیقت داشتند. اگر اسمشان را زندان در باز بگذارم گزافه نگفته ام. رندگی گفت با نام زنده بودن وجود داشت. گرمای 40 درجه هوانیز نتوانسته بود چند درجه از گرمای زندگی را در رگ های یخ زده این کوچه جاری کند. تنها پیرمردان و پیر زنان نبودند که رنگ امید را باخته بودن. کودکان نیز با امید میانه ای نداشتند. شاید دیوارهای بی روح سیمانی و خانه های تنگ اجازه ورود نشاط و امید را نداده بودند. سایه ها دامن گسترده بودند.