Mam tyle do powiedzenia, że nawet nie wiem od czego zacząć. Hm, wiem! Powinnam zacząć od tego, jak ogromną idiotką byłam dziewięć miesięcy temu, że wahałam się nad tym, aby usunąć tą historię. Ugh, nie wierzę, że mogłam to zrobić. Wydaje mi się, że przez ten czas dojrzałam trochę i zmieniłam się. Czy na lepsze? PS Wracam do mojego starego nicku - jak mogłam chcieć się z nim rozstać? Przecież to mój znak rozpoznawczy! JEŚLI SPODOBAŁA CI SIĘ.

Annyeong, nie bijcie, ostatnio próbuję rozpracować kolejny rozdział serii, dlatego to trwa tak długo. Pojawiła się pewna niezgodność i próbuję się jej doszukać. W nagrodę za taką cierpliwość oddaje pod waszą opinię pierwszy rozdział rpg pisanego z Niko podczas jej krótkiego pobytu u mnie. Mam nadzieję, że jednak, mimo, że jest już jedna seria na blogu spodoba się wam i ta.

Zbliżające się egzaminy są dodatkiem potęgującym mój stres. Nie pomaga fakt, że od nich zależy moja przyszłość. Jeśli zdam dostanę się na dobry uniwerek, potem znajdę pracę i będę harował 8 godzin dziennie, aż do śmierci. Może byłoby prościej gdybym wiedział co chce robić po ukończeniu liceum. Mechanika, literatura, a może pójdę w ślady ojca i zostanę funkcjonariuszem policji. Jednak na razie najważniejsza jest nauka i zdanie tych piekielnych egzaminów.

Witam na moim pierwszym blogu. Będę na nim umieszczać moje opowiadanie. Poniedziałek, 8 kwietnia 2013. Łącznie z tym postem, jest ich 60 ;D. Dziękuje także za piękne komentarze, które motywowały mnie do pisania -. Wyświetleń było 6420 - co totalnie mnie zdziwiło ;O. A jak mam się czuć? .