Piątek, 15 czerwca 2012. Maddie podeszła i zajęła miejsce obok mnie. Objąłem ją w talii i przyciągnąłem do siebie. Usadowiłem ją na swoich kolanach, cały czas wpatrując się w jej zmęczone oczy.

Pisze to, ze względu na jeden komentarz. Wstawię tu po prostu odpowiedź na ten komentarz, chociaż naprawdę nie rozumiem o co jest taka wielka tragedia. Po co? Chyba ci na rękę, że skończyłam, prawda? Niedziela, 22 lipca 2012.

Sobota, 29 września 2012. NIALL, DWA MIESIĄCE PÓŹNIEJ. Co ty tam wiesz- mruknąłem pod nosem, zawzięcie krzyżując ręce. Chłopak zaśmiał się głośno, kątem oka spoglądając na moją dziewczynę. Niall, jak twoja dziewczyna? Jej stan się poprawił? Co na to twoja mama? Stęskniłem się za nią. Mimo że jest tak blisko, czuję jakby była za daleko. Jest tutaj, ale jest gdzie indziej. To wszystko jest takie skomplikowane! Wpadłem do szpitala o wiele bardziej zamaszyście niż zwykle.

Tak wielka wyobraźnia, że aż sama nie wiem kim jestem. Niedziela, 16 sierpnia 2015. Ile to czasu już mnie nie było? Udostępnij w usłudze Twitter. Poniedziałek, 8 października 2012. No i co do nowego opowiadania.

You are so stupid, but I love you. Poniedziałek, 1 kwietnia 2013. Hm, wiecie co? Nie będę kontynuować tego opowiadania. Zaczęłam coś skrobać, ale stwierdziłam, że to nie ma sensu. Zarówno jak nie ma sensu pisanie dla 16 osób. Bo jak mniemam tylko one były zainteresowane, nieprawdaż? A tak w ogóle to dzięki za 16. No chyba, że jakaś totalna wariatka. Podziękowania i cała rozpiska wszystkich pierdów była wcześniej, więc nie będę ponownie tego pisać. Tak, że ten, no.

Niedziela, 13 stycznia 2013. Sama w to nie wierzę. 1 Jak masz na imię? 2 Ile masz lat? 3 Skąd u Ciebie pasja do pisania? HmmSama nie wiem. P Sprawia mi to po prostu przyjemność, lubię dzielić się z ludźmi swoimi pomysłami.

Chciałam wszystkim czytelnikom bardzo podziękować. Ciężko mi się rozstać z bohaterami tego opowiadania, ale kiedyś trzeba. Nie chcę się rozpisywać, bo się poryczę 3. DZIĘKUJE WAM WSZYSTKIM MOCNO MOCNO I WAS BAAAARDZO KOCHAM 3.