W zeszłym tygodniu cztery dni ćwiczyłam, a od piątku sobie odpuściłam. Wiadomo, weekend, to ja od razu przestaję się starać, nie wiem dlaczego te weekendy są dla mnie takie straszne, że jak widzę jedzenie to nie umiem się powstrzymać. W każdym razie, dzisiaj generalnie zjadłam parę śliwek, wypiłam kawę, herbatę i tyle. Najchętniej zamieszkałabym na tym śliwkowym drzewie. Ćwiczyłam, powiedzmy, mniej więcej 50 minut. 18 lat, klasa .

Chroni mnie tylko to, że do perfekcji brakuje mi nie wiele, a tłuszcz w wysokich obcisłych spodniach nie wylewa się na boki, bo nie ma gdzie. Dla mnie nie ma już ratunku. Albo znajdę sposób, który pomoże mi w walce z obżarstwem, albo się wykończę. Tak więc nie krytykujcie mnie, sama wiem, że to co robię jest głupotą, ale to chyba jedyna droga do tego, by wrócić na dawny tor. Bo ćwiczyć już praktycznie kurwa nie mogę.