Normalnie nie bawię się w takie rzeczy, ale właściwie jest to dobra okazja, abyście mogli poznać mnie trochę lepiej niż tylko przez pryzmat mojego opowiadania. Co i tak nie jest tragedią, ponieważ zaskakujące jest ile autor wkłada z siebie samego w postacie kanoniczne. 1 Dlaczego zaczęłaś pisać opowiadanie? 2 Co jest twoją inspiracją? .

Hej, słonka moje! Pewnie niewielu z Was jeszcze mnie pamięta, a co dopiero o czym jest ta historia. Mam nadzieję, że chociaż niektórzy ucieszą się na nowy rozdział. Odkąd oddałam wam ostatni rozdział minęło. dokładnie osiem miesięcy, bo jutro jest 19 sierpnia! Ale jest mi niesamowicie miło! Rozdział betowała may jailer, dziękuję! Piosenka na dziś to Paloma Faith - Only Love Can Hurt Like This. Trzeba im tylko trochę pomóc.

Piątek, 17 lipca 2015. Jeszcze raz serdecznie przepraszam i mam nadzieję, że nadal tu jesteście.

Za betę dziękuje kochanej Mionie, która nie tylko pomogła mi ogarnąć ten tekst ale też dała niezłą mobilizacje do pisania! Udostępnij w usłudze Twitter. Czwartek, 8 stycznia 2015.

Sobota, 7 listopada 2015. Przyznam, że rozdział leżał i kwiczał od wakacji, więc postanowiłam go wstawić. Hermiona z inteligencją jedenastolatki i sakiewką galeonów wmaszerowała do magicznej księgarni. Złapała za brzeg okładki i już chciała wyjąć, ale czyjeś długie palce ją powstrzymały. Nieznajomy złapał za różdżkę, mówiąc coś pod nosem. Nagle książka, którą przytulała do piersi, jakby ożyła i wyrwała się do bladych dłoni. Nie- Zapowietrzyła się ze złości.

Coś nie takiego, jakie się wydaje. Czwartek, 15 września 2016. Wiem, że możecie pomyśleć, że was opuściłam. Obiecałam dodawać notki regularnie, ale cały czas mi coś nie pozwala. Znów nachodzi mnie brak weny i naprawdę nie wiem jak ją mam odbudować. Do tego zaczął się nowy rok szkolny, a mi zmienili nauczycieli. Na ostatni rok liceum zmienili mi wszystkich nauczycieli. Ogarniacie to? Mimo tych wszystkich przeszkód postaram się jak najszybciej coś wrzucić.

Hermi właśnie myślała o ucieczce, jednak nie miała tyle sił i różdżki. Cała rostrzęsiona usiadła na posadzce. Po chwili zdała sobie sprawę, że kogoś za sobą ciągnie. Kiedy uświadomiła sobie, że to Narcyza, mrugnęła kilka razy, nie wierząc w to widzi. Hermiona, która myślała, że obojgu się to podoba, zobaczyła błękitne oczy Narcyzy, które przepełnione były bólem, smutkiem i współczuciem.