تو را من چشم در راهم. من به کدامین دلتنگی خندیدم. نوشته متن عیدی سال 88 تمه که دوست عزیزم روی کارت بستال روز 3شنبه 4 فروردین. به یاد آرزوهایم سکوتی می کنم بالاتر از فریاد. چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی. چه بغض ها در گلو رسوب شد نیامدی. ای خلیل آتشین سخن تبر به بت دوشکن. خدای ما دوباره سنگ وچوب وشد نیامدی. برای ما که خسته ایم نه وای برای عده ای.

کوچک بودم با مداد رنگی هایم. و دود کشی پردود و داغ میکشیدم. رنگی که تازه سراز خاک بیرون کشیده بود. نقاشی های کودکی ام زندگی ساده ای بود که انتهای آرزوهایم را نقش میزد. سالها میگذرد و دیگر از آن نقاشی های کودکی خبری نیست. درعوض چندخط کج و راست و یک طرح آبکی. بیشتر خط خطی است تا نقاشی. خدایا من در نقاشی های کودکی ام فقط یک زندگی ساده میخواستم. یک خانه با دودکش داغ.

من هنوز همان تنهای همیشگی ام. شاید بعد از مرگ درش باز بشه. راستش اولش از شنیدن خبر عروسیت کمی بهت زده شدم. بعضی وقتا دوست داری فقط مال خودت باشه! .

Abonne-toi à mon blog! Il fo ecouter se morceau! Ajouter cette vidéo à mon blog. Ce morceaux fait comprendre beaucoup de chose il fo aller voter et faite le bon choix.

Abonne-toi à mon blog! Cha manon et moi! Nous 3 c pour la vie.