Niedziela, 1 kwietnia 2012.

Nerwowo wystukałam numer komórkowy mamy i niecierpliwie czekałam aż ktoś podniesie słuchawkę. Nie odzywałam się do nich od przyjazdu, więc domyślałam się, że ta rozmowa nie będzie należała do przyjemnych. Po 6 sygnale, gdy miałam nacisnąć czerwoną słuchawkę usłyszałam uradowany głos mojej rodzicielki. Krzyknęła po drugiej stronie telefonu. - Nawet nie wiesz jak się denerwowaliśmy, że coś ci się stało! No mów co u ciebie. - powiedziała o dziwo miłym, ciepłym głosem.

Stałam się szczera, oddana, kochająca, a przede wszystkim wrażliwa. Jak każda osoba posiadałam wady, ale to one utwierdziły mnie w przekonaniu, że każdy je posiada. Od ponad pięciu lat zaczęłam się zastanawiać, czy ze mną wszystko jest w porządku? Zawsze marzyłam o prawdziwej milości. W sumie, kto o tym nie marzył? Mimo tego, że mam tyle talentów, to również jest jeszcze jedna sprawa. Gdy się urodziłam, wykryto u mnie, że mam tylko jedną nerkę, więc musiałam bardzo dużo lek.

Nie mogłam w to uwierzyć ale to. Naprawdę był on ten sam koleś. Włosy, oczy, uśmiech wszystko! Wpatrywałam się chwile w chłopaka, a potem zorientowałam się, że on też na mnie patrzy. Szybko odwróciłam wzrok i załapałam aparat w ręce. Zaczniemy od zdjęć pojedynczych każdy sam będzie stał przed obiektywem a potem grupowe. Wiec który na pierwszy ogień? 8211; uśmiechnęłam się. Kto następny? To może teraz ja.