به نسیمی که بر صورتت میخورد فکر کن و به برگ هایی که با لمس آن ,از شادمانی میرقصند. به آبی فکر کن که در اثر وزش نسیم می لرزد و و آرام و قرار ندارد و به انسان هایی که بی خیال از کنار آن می گذرند , گویی که وجودش را حس نمیکنند و به تمام درختان روی زمین فکر کن که نسیم را چون. و به اندازه ی تمام قطرات آب اقیانوس ها به خودت بنگر. بنگر تا خودت را بیابی. خدایت را در خود ببینی. و آنگاه که او را یافتی , بشناسی و بخوانی.

و زمان را از دست داده ام. و خوابيدن هنگام راه رفتن. هر جا كه رفته ام. فقدان خويش را يافته ام. در دورترين نقطه ي ژرف. آنجا كه صاعقه لحظه اي فرو نمي نشيند. و هر قلب و انديشه اي را مي شكافد. سلام واي كلي حرف دارم واسه گفتن اما خب بعضي هاشو مي گم . هومك تازه از نهاوند اومدم رفته بوديم خير سرمون مسافرت بابام گفت ديگه اين مسافرت امسالتونه از ده ده خبري نيست .