Λυπάμαι που δεν έχω να αφηγηθώ όμορφες ιστορίες. Για εραστές που πεθαίνουν από αγάπη,. Που ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα,. Για την αγάπη που νικάει το χρήμα,. Για όνειρα που γίνονται πραγματικότητα,. Για τη χώρα της αιώνιας χαράς. Οι στίχοι μου μοιάζουν με επιθανάτιο ρόγχο,. Με την κραυγή που βγάζει κάποιος. Όταν στρίβουν ένα μαχαίρι στην πληγή του,. Με τον πιο σκοτεινό εφιάλτη που μπορείτε να φανταστείτε,. Με το βλέμμα που έχουν οι μελλοθάνατοι,. Με το παράπονο όσων δεν έζησαν,. Που βασανίζουν τις ψυχές,.

Με ειρωνεύτηκες για τα ποιήματά μου,. Αν κάτι με προασπίζει και μου δίνει στήριγμα. Ενάντια στις ειρωνείες σου, είναι ένα απόσταγμα ζωής,. Είναι τα τραγικά βιώματα που έζησα. Δεν εννοώ μόνο τα τραύματα από τον έρωτα. Με διαμόρφωσαν, είναι το βαθύ μου υπόστρωμα. Η τραγικότητα, η οδύνη τους υποκινούν την έμπνευση,. Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015. Σε όλο τον όροφο που ήταν το γραφείο σου. Μέχρι την πόρτα σου,.