Zawstydzona spojrzała jeszcze raz na fotografię. Czuła, że ręce jej się trzęsą. Ron wstał z sofy i podszedł do Wojtka i swojej dziewczyny. Zapytał bezpośrednio rudowłosy chłopak i wracając na sofę. Hermiona wyczuła, że to pytanie było nietaktowne. Nie wypada o to pytać! Nic się nie stało. Siedział na czubku wielkiego drzewa. Miał kruczoczarne włosy i wielkie zielone oczy.

Od roku i tak nie dodaję postów. Być może go usunę ale nie jestem pewna. Możecie wyrazić swoją opinię w komentarzach ale wydaje mi się że to nie ma sensu. Chciałabym znać waszą opinię na ten temat być może zmienię zdanie. Zaczęłam nawet pisać rozdział ale nie wiem czy go dodam. Tak więc wszystko zależy od was i od moich możliwości. Jak zobaczę, że chcecie rozdział to postaram się go dodać. A i tak po za tym Wesołego Nowego Roku! Linki do tego posta.

LOVE, MADE IN VENICE. Friday, July 24, 2015. Selamat Hari Raya, maaf zahir dan batin ya kawan-kawan. Lama saya tak berbicara kat blog saya ni. Selalu saya update novel aje kan? Hari ni tergerak nak berkongsi sesuatu, di mana ia merupakan pengalaman saya untuk pertama kalinya. Ha ini merupakan anugerah yang dianjurkan oleh pihak Penerbitan Fajar Pakeer. Ni first time penerbit saya buat anugerah macam ni. Kat FB saya tu ada link juga.

Oh Allah, when I lose my hopes and plans,help me remember that Your love for me is greater than my disappointments, and Your plans for me are better than my dreams.

Selasa, 26 Julai 2016. Rindunya sebab sudah lama tidak tidur di rumah mama. Jadi malam ini dia mahu tidur di rumah mama, sebab malam esok boleh tidur di istana pula. Lusa mesti kena balik ke rumah sendiri. Akif bukannya boleh tinggal banyak hari di sini. Zara Irdina baru selesai solat asar apabila Tengku Akif masuk ke dalam bilik. Tengku Akif terus rebahkan diri di atas katil sambil memandang ke arah Zara Irdina. Tidur kat mana pun sama juga.