برای ورود به وبلاگ جدید کلیک کنید.

در مورد هومانیسم در جهان و شعر. شاخه های خشک جنگل را باید به آتش بکشیم! زمستان دندان می ساید. آتش کده ها را روشن می کنم. خودم را به آتش می کشم. درگیرم با دهان و نهانم. شب های سردم آرام می خوابم. آغاز رام شدن وحشی ها ست. سگ ها آرامشم را نمی دزدند. آتشی بر پا نخواهد شد.

ابلیس پیروز مست, سور عزای ما را بر سفره نشسته است. مرا به روز قیامت غمی که هست اینست. که روی مردم دنیا دوباره باید دید. با همهی بی سر و سامانیام باز به دنبال پریشانیام. طاقت فرسودگیام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنیام. آمدهام بلکه نگاهم کنی عاشق. دلخوش گرمای کسی نیستم آمدهام تا تو بسوزانیام. آمدهام با عطش سالها تا تو کمی عشق. ماهی برگشته ز دریا شدم تا تو بگیری و بمیرانیام. همه را مست و خر.

ܓܨܓܨ خط خطی های دل و دستم ܓܨܓܨ. ܓ چ ق د ح رف تو دل م ه س و چ ق د لآل م ا ز گ فتنش ! خوش اومديد ب دنياي مجازى حرفايى ك. تو دنياي واقعى به زبون آورده نمیشه! فقط طعم تلخ تجربه ميده! ن ظ ر ف راموش ن ش ه! دوس تان ع زیز پ ر وفایل م ف عال ه و تا جایی ک خ ود م دوس داش ت م گ ف ت م. پ س این ق د کام ن ت خ صوصی ن زارید. دیگه خیلی کم پیش میاد بیام اینجا. اما هنوزم اینجا رو دوس دارم و اینجا برام پر از خاطرس. اگه دوس داشتین بیاین پیجم.