There is some sort of simpatico in the selection process. The perfect woman and the perfect avocado. An important lesson to be learned is to never judge a book by its cover. Texture is important of course. I guess you never can tell what is going to be on the inside by observation alone. You must take them home and get them to open up. There is so much to be learned about picking the perfect woman and picking the perfect avocado. It truly is an art form.

اینجا کسی هوای گریه دارد تا مرگ. در کوچه می پیچد صدای گریه تا مرگ. با یک سبد از مشرق و لبخند و گیلاس. آهسته می میرد به پای گریه تا مرگ. اما شنیدم شروه های گریه تا مرگ. خیلی دلم میخواست من هم بچه بودم. تا خنده میکردم به جای گریه تا مرگ. جز زهر خندی از خدای گریه تا مرگ. یک ترکش از آیینه در چشمم نشسته است. دیگر نمی گریم برای گریه تا مرگ .

ببخشید بوی زندگی را توی وان جاگذاشتم. جز اندیشه ای که از اول عاشق نبود. و خط های بریده ای به مرز دریدگی رسیده. اینجا رگ از بی خوابی حرف می زد. و سلام همان سینی نوشته می شد که. هر کس تعریف تازه انجماد شد. خودکار بی چاره جوانیش پای انگشت. روی درخت های مرده تمام شد. وقتی خواستن را در کوزه آب خوردیم. هنر موسیقی پرنده شد برای مترسک. پوچ ها به پوکی استخوان زکی گفتند. گل را برای تو کنار گذاشتم. با ماه باد کرده روی دست حوض. تردید را در تردد پیاده رو قدم زدن. با تعارف های تکه پاره.

Create a free website or blog at WordPress. Get every new post delivered to your Inbox.