اين روزها كه نيستي وقتي آه ميكشم از نبودنت. هواي نامت تك تك سلولهايم را در آغوش مي گيرد. و همه هوايم بوي تو را مي گيرد. وقتي نيستي واژه هاي دلم مدام نامت را مي نوازد. و من واژه ها را در خواب آسمان مي پاشم. و به اشتياق بر اشكهاي روانم مي نويسمت. دور كه مي شوي از چشمانم. به جاي همه نمازهاي شكسته ام تو را مي خوانم. تو كه شانه هايت گاهواره اشك هاي بي تابم هست. سر بر شانه ات نفسهاي گرم تو كه به گونه هايم مي خورد. مرا مثل خواب كودكي ام آرام می كند. و اين بار مي خوابم. خوابي كه با حضورت معناي خوب رويا هاست.

توشوخی شوخی توچشمام نگاه کردی ومن جدی جدی گفتم دوست دارم. در روزهای تنهایی تنها نام تو ارام بخش خاطرم بود. من به یاد تو هر شب برایت چراغی روشن می گذارم. تا در شب های برفی راه خانه ام را گم نکنی و برای. پذیرایی از تو سبد سبد خاطره و محبت برایت روی میز. میگذارم و سیب های سبز و سرخ کال و رسیده را از. تک درخت عشقم برایت می چینم تا بفهی تمامی. وجودم از ان توست و حاضر هستم برایت تمامی جاده های. انکه باز هم به انتظارت در شبهای برفی بنشینم.

سکوت من ترانه های بی صداست. مولایم بیا جهان در انتظار توست. دیگر همه چیز عادی شده است. دیگر همه چیز رنگ سیاهی گرفته است. دیگر خورشید در روز های جمعه شرم می کند که طلوع کند. می خواهم فریاد بزنم ای کافران او می آید. هرگز به خواب خوش نروید! او می آید و جام می خود پرستی را در هم خواهد شکست.