دل ما به هوای دل شما بارانی است. و حسرت قصه های نگفته ماندنیست. شاید در پس این دیوارها. همان چند سطر لطف شما باشد. شاید در این هیاهوی عجیب تنهایی. تنها راه ماندگاری دست دوستانه شما بود. با این حال هرچه بود هرچه هست. ونبودم نه از سر بی خیالی. در هر حال نبودنم نشان دوری نیست. که من با شما زنده ام با شما. خط به خط نوشته هایم. سهم ما یک یادت بخیر ساده. چه زیبا شد آن روز که عاشقم بودی عاشقت بودم.

این وبلاگ رو ساختم تا بتونه اوقات تنهاییمو پر کنه. اگه از مطالبم خوشتون میاد با نظراتتون ازم حمایت کنید. بین 4 تا 10 سال. گپ و گفت با دوستان. درووووووووووووووووووووووود به همه ی دوستای قدیمی و جدید خودم. درسته که خیلیییییییییییییییی وقته نیومدم به این وبلاگم سر بزنم ولی خیلی خوشحالم که شماها منو تنها نزاشتید. چون خداوند یه فرصت عالی در اختیارم قرار داده.

شب هست و سکوت هست و سیاهی . من هستم و خدا هست و تنهایی. خونه تکونی دل و خاطرات خط خطی شده. آنچه از دل بر آید. کم کم که به عید نزدیک میشیم همینطور که به خونه تکونی خونه هامون مشغولیم و داریم گرد و غبار رو از رو وسایل ها میگیریم . چه خوب میشه یه خونه تکونی اساسی هم به دلهامون بدیم . بدها رواز دلهامون دور بریزیم خوبها رو یه جایگاه امنی براش پیدا کنیم یه گوشه از دلهامون . اونوقته میفهمیم زندگی کردن یعنی چی ! هرگاه به سویت .