Wałtownie podniosłem się do siadu, a z mojego gardła wydobył się przyciszony dźwięk, który prawdopodobnie miał być jednorazowym krzykiem. Niestety, moje struny głosowe zaczęły dziwnie buntować się przeciwko mnie i nie mogłem wydać z siebie czegokolwiek co przypominałoby normalny dźwięk. Westchnąłem ciężko, nie mając zamiaru przejmować się wydarzeniami z poprzedniej nocy. Zerknąłem na zegarek, który wskazywał godzinę piątą czterdzieści pięć.

Po raz kolejny zatrzymuję w sobie słowa, wypowiedziane może zbyt lekko, które powinnam usłyszeć w innych okolicznościach; nie w sytuacji odgórnie wymuszonej, kiedy panikujemy i mówimy co naprawdę myślimy.

Nigdy nie wiesz gdzie znajdziesz szczęście. Czwartek, 16 października 2014. Skoro to czytasz, to znaczy, że mnie już nie ma. Lekarz już dawno mi powiedział, że jeśli zdecyduję się urodzić dziecko to mogę umrzeć. Nie mówiłam Ci o tym, ponieważ wiedziałam, że namawiałbyś mnie na zmianę decyzji, a ja nie mogłabym żyć z myślą, że zabiłam nasze wymarzone dziecko. Na których będę się teraz skupiała. Proszę niech każdy kto dotrwał do końca tego opowiadania zostawi po sobie ślad w postaci komentarza.

Nie lubię ludzi, lubię zwierzęta. Jak piszę - zwykle w nerwach, zwykle nieporadnie, zwykle nieogarnięcie. Poniedziałek, 18 maja 2015. Sterylizacja jako motyw wojen w życiu ludzi współczesnych. Wszyscy mają bloga to czemu nie ja? Zmusiła mnie do tego chęć niesienia dobrego słowa cioci Natalii.