Czwartek, 12 stycznia 2017. Omiotłem wzrokiem niedużą chatkę, w której mieszkałem. Chciałem się upewnić, że wszystko mam i nie muszę opuszczać mojego ciepłego schronienia przez następne parę dni. Oparty o ścianę miecz jakby czekał, aż wreszcie stanie się coś ciekawego. Jednak nie używałem go od paru lat - jedynie do treningów, gdy nuda zaczynała zżerać mnie od środka. Zakurzony już łuk wisiał nad niedużą skrzynią, którą jako jedyną wyniosłem z domu ojca. Nie, nie, nie, nie, błagam! .

We can go up to the stars, see clouds and fall through. Poświęci się, by Ci pomóc. Rozpali w Tobie iskrę miłości. Obdarzy ciepłem, którego sama nie doświadczyła. Mimo swojego młodego wieku będzie dla młodszych niczym matka, dla starszych jak młodsza siostra. Kojarzysz jej twarz, choć nie potrafisz sobie przypomnieć, skąd. Znasz ją? Znów zawitała w tej szkole.

Piątek, 6 stycznia 2017. Piątek, 23 grudnia 2016. Może odprowadzę Cie do domu? Pomyślałam. Zapytałam się więc czy jest tym kim myślę. A więc gdzie jest twoja korona? Powinieneś ją chyba przy sobie mieć.

Nie spodziewałem się, że Tamara pofatyguje się do mnie, ale nie kryłem, iż zrobiło mi się lepiej. Siostra zaczęła mnie pocieszać co mi strasznie pomogło i udało mi się jakoś siebie pozbierać. Kocham Cię braciszku i nie zapominaj o tym nigdy! Nie kłam przecież widzę, że coś jeszcze się stało - dociekała. To nic ważnego - dalej kłamałem. Reker - powiedziała patrząc się na mnie ostro. No dobra jestem chory! Obudziłem się na medycznym podłączony do kropl.

Westchnąłem cicho kręcąc nie zadowolony głową, słysząc słowa mojej przyjaciółki. Bardzo zabawne - Stwierdziłem wtulając się w jej ciało, zamykając swoje zmęczone oczy. No wiem żarcik mi się udał - Stwierdziła rozbawiona odwracając twarz w moją stronę, kładąc głowę na mojej klatce piersiowej, zasypiając wraz zemną na dość no powiedźmy wygodnej jak dla mnie kanapie. Cześć Iruka - Zawołałem siadając na kanapie, nie spuszczając wzroku z twarzy mojego brata.