Het is gebeurd, het is gewoonweg voorbij. Vijf maanden in Italië, voorbijgevlogen, zo lijkt het. Nu zit ik hier weer in de Brugstraat, een beetje verdwaasd. Terug thuis zijn in België, hoe dikwijls heb ik daar niet naar verlangd. Nu is het zover en weet ik niet goed hoe ik me voelen moet. Danku Ryanair, Skype, de Italiaanse buren en hun draadloos internet om het gemis een beetje draaglijker te maken. de ultieme relatietest is met glans doorstaan.

Ik schrijf mijn woorden met lichaam en handen. En ook maar niemand die het nu nog kan temperen! Vanavond eerste avondje IJslandse muziek onder de vorm van Pétur Ben. Heb ik zelfs nog niet aan het werk gezien, dus dat maakt het even nog leuker. Morgen eerste Iceland Airwaves avond, mijn enthousiasme zal er tegen dan zeker niet op verminderd zijn.

Al Gore was right, examens, bezoek en ander gelul. Tweeduizend en acht is geen goed blogjaar. Dat durft een blogprofeet zoals ik doomdaysgewijs voorspellen. Deze keer moogt gij allen mij daar wel op citeren.