Jesteśmy na półmetku roku 2015, czas na jakieś podsumowanie dotychczasowości. nie chcę się na ten temat rozpisywać, chwalenie się takimi rzeczami jest manieryczne, przereklamowane i w ogóle niefajne, ale wszyscy mówią, że od razu jestem spokojniejszy i pogodniejszy, a poza tym na przełomie 2014 i 2015 roku już poniekąd o tym wspominałem. Dalej gadam w radiu studenckim, ale nie tylko jako częś.

Żyjemy i mamy się dobrze. A tak czekam na hajs. Jestem blogową moderką a hajsu dalej nie ma. Pan jest ciasteczkiem numer dwa. Jestem zła, bo siedzę z tyłu, a dżimi nawiguje, bo tylko on wie jak dojechać na koniec świata.

Nie potrafię robić zdjęć i właśnie dlatego to robię. Czwartek, 11 września 2014. Mrukotka jest kochana, mruczy niemal nieustannie, łasi się jak szalona, grzeje jak mały grzejnik, ale też jest chora. i, prawdę mówiąc, gdyby nie ludzka opieka, prawdopodobnie by nie przeżyła.