توی این خلوت شب منم و حس غریب. دل عاشقم چرا از همه خورده فریب. من توی جاده عشق دیگه پا نمیزارم. دلمو پیش کسی دیگه جا نمیذارم. از کجا باید شروع کرد درد دل که گفتنی نیست. قصه من خیلی وقته که دیگه شنیدنی نیست. تو خودم دارم میپوسم ولی هیچ کس نمیدونه. چقدر سخته که آدم با خودش تنها بمونه. یه روزی خیال میکردم عشق علاجه همه دردهاست. عشقو فریاد میزدم که آبیه به رنگ دریاست. من ساده با نگاهی دلمو ارزون فروختم. ریشمو خودم سوزندم واسه همیشه سوختم. حالا عمریه که دیگه عشق و من باور ندارم. یه روز سرد خزون تنگ غروب.

که چرا در هر قدمم می خوره گره کارم. دیگه پر شده از ناله ها دله پارم. که چرا خوبیهای دنیا واسم نصفه کارست. وقتی غرق میشم آره زیر سیل کارم. وقتی نمیشه بدست بیارم دل یارم. وقتی شونه ای ندارم روش سر بذارم. ولی وقتی شب رفته و اینجا صبح شدش باز. و خورشید تابید رو مشکلی که تو دل من بوده. حالا منم و روزگار و یه دوئل مردونه.

This is your first post. Here comes the squad 很久之前大家就纷纷得知了.